Inleiding:
Het weer lijkt voorzichtig te gaan meewerken, de lentekriebels beginnen weer toe te slaan, de schaatsen gaan weer in het vet en de rackets en ballen komen weer tevoorschijn.
Tennis is een complexe sport, waarbij er veel van lichaam gevraagd wordt: oog-hand coördinatie, een volledige inzet van het hele lichaam, in de zin van, rennen (sprinten), positie kiezen, het maken van de zwaai- en de slagbeweging. Dat betekent wanneer we alvast in termen van blessurepreventie gaan denken dat er aandacht besteed zal moeten worden aan: uithoudingsvermogen, flexibiliteit/reactie vermogen, en specifieke spier conditie.
Mede daarom is het -zeker nu aan het begin van het seizoen- van groot belang om de belasting weer rustig op te bouwen en niet gelijk te beginnen op het niveau en met de intensiteit waarmee je het vorig seizoen bent gestopt. Ook wanneer je van een binnenbaan naar een buitenbaan overstapt is het zaak op te passen en het lichaam de kans te geven weer te wennen aan de veranderde omstandigheden.
Blessure indeling:
Grofweg kunnen we de blessures onderverdelen in twee groepen: Ten eerste, tennis specifieke blessures, die o.h.a. ontstaan door overbelasting, en waar het vooral klachten betreft van de schouder(gordel) en klachten rond de elleboog.
Ten tweede, klachten die niet tennis-specifiek zijn, en die we dus ook bij andere sporten zien. Het gaat hier vaak om zaken als rugklachten, knieklachten, achillespeesletsels, spierscheuren, enkelletsels, en soms, a.g.v. een val, schaafwonden.
SCHOUDERKLACHTEN
Het betreft hier vaak een groep spieren die rondom de hele schouderkop liggen en wel worden aangeduid als "rotator cuff" spieren. Deze spieren en pezen beginnen op het schouderblad en hechten vast op het opperarmbeen (de humerus). Deze spieren zijn nodig om de schouder in staat te stellen om in alle richtingen te bewegen. Als gevolg van overbelasting kan er een tendinitis, een peesirritatie / peesontsteking (en in sommige gevallen een peesschede ontsteking)